9.1.11

BK


Çok büyüdüğümü ve isim yaptığımı hayal ediyorum.
Soruyorlar: 'Kimden alıyorsun ilhamını?'
Senin adını söylüyorum.
En derinden yine sen çıkıyorsun,
Kalbimde varken onca kişi.

ve hayal ediyorum, senin bunu öğrendiğini.
Etkilendiğini, beni düşündüğünü...
O buğulu gözlerini kıstığını.
Delirmişçesine 'Biliyorum.' demek istiyorum, 'aradığın benim'...

Olmuyor, yapamıyorum.
Yere basmaya başladığımda,
Hiçbir şey olmayacakmış gibi geliyor.
Seni hayatımdan çıkarmak istemiyorum.

Kimler geçti hayatımdan,
Aşıklar, hayran olduklarım, yürüyen mükemmeller...
Ama ben hala seni istiyorum ve
Şimdilerde anlıyorum, vazgeçemiyorum.

Hiçbir şey değilsin.
Çoğu zaman sadece bir ağaç dalı...
Ama gerçeksin, hayallerden örülü bir duvarın ardında,
Bir tek benim görebildiğim.

Söylemek istediklerim,
Korkularım ve hayallerim,
Arzulardan arınmış ruhum ve acılarım,
Yatağım ve yumuşacık yastığım...

İçini hissederken, içim acıyorken,
Gözlerini hayal ederken,
Kahkahalarınla dağılan nefesini sanki içime çekerken,
Anlıyorum:

Sen her şeysin.
Her şey...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder