Ben buyum aaabii, böyle kabul etçen yeeani.

İnsanları olduğu gibi kabul etme konusunda sıkıntı çekiyoruz sanırım hepimiz. Sanki insan dediğimiz bir tipmiş, herkes ona uymak zorundaymış gibi. Genelde ben de yargılıyorum mesela insanları, bu hataya ben de düşüyorum. Ama ben insanlar aynı tip şeyleri yaptığında yargılıyorum. Bu da hoş olmayabilir, bu da benim hatamdır. Üstlerine alınmalarına gerek yok.

Mesela ben bu satırları yazarken, aşağıda birkaç üniversite öğrencisi gitar çalıp şarkı söylüyor. Gecenin bu saatinde. Bence gayet hoş, 7. kattan konser dinliyorum. Fakat en alt kattaki kedi sevgisiyle dolu teyzelerden biri, buna 'nıç nıç' diyerek şikayette bulunabilirler, bulundular mı bilmiyorum. Özgür bıraksalar, müziği içlerinde hissetseler hiçbir şey kötü olmayacak. Sonuçta bu bir yaz gecesi, öyle değil mi? Vergilerinizi mi etkiliyor?

Müzik demişken... Şu ünlülere olan takıntım konusunda son zamanlarda fena halde negatif eleştiri almaya başladım. Abartıyormuşum, çocukçaymış. Bunun için bir savunma yapacak değilim. Ama gücüme gitmedi de diyemem. Çünkü insanlar benimle zaten konuşmak istemiyormuş, bunu da bahane ediyorlarmış gibi hissediyorum.

Evet, ufak tefek şeyler söyleyeceğim galiba. Ben kendimi bildim bileli, böyle bir insanım, değişmek de işime gelmiyor çünkü böyle mutluyum. O hayranı olduğum kişilerdeki minik şarkı sözleri, kelimeler, hareketler, davranışlar... Hepsini incelediğimde çok farklı şeyler görebiliyorum, yeni şeyler öğrenebiliyorum. Bundan enerji alıyorum. Mutlu oluyorum.

Mutluluğumdan rahatsız oluyorlarsa, kendileri bilirler. Beni ben olduğum için, her şeyimle kabul eden insanlar kalsın zaten çevremde, gerisine gerek yok. Zaten satırları geçtikçe, beni ben olduğum için seven insanlar kendilerini bilecekler.

Gece gece aklıma bunlar geldi... Gitar çalanlar ilham oldu galiba bana, bilmiyorum. Ben buyum aaabi, böyle kabul etçen yeaaani!

Öyle belli şahıslara yazmadım, üstüne alınmak isteyen alınabilir ya da alınmayın ya niye alınıyosunuz.

Hadi iyi geceler.