Hani beklersin ya....
Sonsuza kadar dersin...
Kalbin deli gibi çarpar...
Midendeki kelebekler
Karın boşluğunu parçalar...
Beklersin...
O anlardan birini yaşıyorum.
Pijamalarımı giyip uykumun gelmesini bekliyorum.
Sorumluluk duygum yok.
Sorumsuzum ama özgürlük değil bu.
Rahatsız edici.
Dış dünya var ve bana geliyor boğuk sesi...
Tam içinde olmamanın verdiği huzursuzluk...
Ben o dünyaya ait değilim ki,
Burası benim dünyam.
Her şeyin sanal olduğu,
Beslenmeye ihtiyacın olmadığı,
Melankolinin bile yaşanamadığı bu salak yerdeyim.
Kendimi kurtaramıyorum ve boş boş bakıyorum
Bir gün ekran karşısında ölümü bulacaklar diye korkuyorum.
Hiçbir şey ama hiçbir şey istemiyorum şu anda.
Hiçbir yere sığamıyorum.
Rahat koltuğum o kadar batıyor ki kalçalarıma,
Kalkıp tepinebilirim.
Kakülüm gözümün önüne geliyor ve iteklemek istiyorum onu ordan
Koparmak...
Alnıma değen parmaklarım canımı acıtıyor.
Amaçsızlığım çığlıklara döndükçe
Lanetler okunuyor kulaklarıma
ve bana
Rahat batıyor yine...
Amaçsızlıklarımın içinde hayatıma garip bir arzu giriyor.
Sanki betonların arasından çıkan çiçekler gibi...
Sinir bozucu bir görüntü ve inanın
Nöronlarım parçalanıyor.
İçimdeki saçma ego yüzünden
Arzuladığım şey şu ;
Yanında kendimi güvende hissettiğim,
Heyecandan tir tir titrediğim,
Konuşurken kekelediğim ve
Her şeyiyle huzur dolduğum biri...
Çok mu zor ha ?
Adem ?
Ha ?
Don't fuck with me...
Artık tutman gereken bi söz ve uygulaman gereken kararlar var.
YanıtlaSil