Bazı insanlar;
Birbirine 'canım' derken bu diğerlerine neden batıyor?
Neden sevgiyi 'vıcık vıcık' buluyor?
Neden diğer insanların hevesini kaçırıyor?
Neden Tanrı'yı aramaktansa onu reddetmeyi tercih ediyor?
Neden hiçbir şeye ilgi duymuyor?
Neden sürekli huysuz davranıyor?
Neden genç oldukları halde ağır aksak hareket ediyorlar?
Neden sapasağlam oldukları halde sağır ve dilsiz gibi davranıyorlar?
Neden harekete geçmiyorlar?
Neden aç kalıyorlar?
Neden onları seyretmemize izin veriyorlar?
Neden çözüm üretebileceğimize inanmıyorlar?
Neden sürekli sorunlardan bahsediyorlar?
Aşktan bahsederken, neden bazıları inanç kırmak istiyor?
Neden dram, korku ve gerilimden hoşlanıyorlar?
için neden asıl gerçek 'acı' oluyor?
için neden hayaller boş, ama acılar dolu görünüyor?
Neden negatiften besleniyorlar?
Neden diğer insanları da engelliyorlar pozitife yönelirken?
Neden sürekli eleştiriyorlar?
Neden duymayan için bağırıp kendilerini yoruyorlar?
Neden hakaret ediyorlar?
Neden ayrımcılık yapıyorlar?
Neden sadece imaja göre çevre oluşturuyorlar?
Neden iki boyutlu düşünüyorlar, derinleşmiyorlar?
Neden kendilerini dünyanın en mükemmel insanları sanıyorlar?
Neden her şeyi bilebilen bir insan olabileceğine inanıyorlar?
Neden bu kişi genellikle kendileri oluyor?
Neden kavga ediyorlar?
Neden nefret ve öfkeden zevk alıyorlar?
Neden sürekli 'stres'ten bahsettikleri halde hiç dinlenmiyorlar?
Neden tepeden bakıyorlar?
Neden para için can yakıyorlar?
Neden iyilikten kaçıyorlar?
Neden kimseye güvenmiyorlar?
Neden kendilerine güvenmiyorlar?
Neden diğerlerini aşağılıyorlar?
Neden uçmayı istemiyorlar?
Neden aşkı bacaklarının arasında kirletiyorlar?
NEDEN
ANLAMIYORLAR?
NEDEN
ÇÖZÜME ODAKLANMIYORLAR?
Hepsinin cevabı belli:
'Of. Onunla mı uğraşacağım? Kendi derdim bana yetiyor.'
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder