Sorunumu buldum.
İnsanların beni eğlence olarak görmesinden artık bıktım.
İnsanların beni eğlence olarak görmesinden artık bıktım.
Bazı insanların bu cümleyi gördükten sonra : “Amma abarttı artık, buraya bile yazmış.” Dediğini işitir gibiyim; ama cümlenin devamını duymuyorum bile. Abarttığımı düşünmeleri, onların biraz hafife aldığını gösteriyordur belki…
Sadece onlardan değil bu bıkkınlık. Üzerlerine fazla alınmasınlar. ‘Kendini ispatlamaya çalışan ergen tribi’ atmıyorum kimseye. Onlar sadece bir şeylerin farkına varmamı sağladılar. Begüm’ün her şartta karşılığı: Eğlence.
Yakın arkadaşlarımın beni tanımlayan çoğu cümlesi; “Eğleniyoruz işte…”yle bitiyor bazen. Bu beni düşündürüyor. Ardından gelen birkaç kişininse benimle resmen eğlenmesi, kendimi özgüvensiz bir şaklabanmışım gibi hissetmeme sebep oluyor. Osmanlı zamanındaki dalkavuklar gibi, isteyenin eğlencesi oluyorum sanki… Üstelik sigortasız… Bu parazit bir eğlence, ben eğlenmiyorum, bir karşılık da almıyorum. Sevgi veya saygı da yok bana karşı bir nebze, farkındayım. Dalkavuklar bile para alıyor onlara yapılan bu latifeler için. Kafaya vurmak 5 akçe, dereye atmak 100 akçe gibisinden…
“Begüm’le olan çok eğlenir.”se favori cümlelerimden. (!) Bütün bir hayatımı eğlenceye ayırmışım gibi insanlar bana sürekli gülüyor. Yaptığım esprilerin haddi hesabı yok, muazzam bir espri anlayışım var diyebilseydim keşke. O özgüven yok sanırım bende.
Bu cümlelerin kurulmasına izin verip, Begüm=Eğlence anlayışının ortadan kalkmasına mahal veren de benim. Her şeye gözümü kapatıp, her şeyi yutuyorum. Boğulduğumun farkında değilim.
Ağırlığımı koyamıyorum. Ağır değilim değil mi, eğlenilecek kadar hafif ve zeka sınırlaması düşük… Keşke ben de eğlensem… Dışarıya bakıyorum da, insanlar hem sevilip sayılıyor; hem eğlenip eğlendiriyor; hem de sarıp sarmalanıyorlar. Bense sadece sevip saıyıyor, eğlendiriyor ve boşlukta geziniyor, eziliyorum bir nevi.
Babamın kontrol mühendisliği hocasının bir lafı vardı ;
“Bir insan zeki olduğunu düşündüğü kadar salaktır.”
İnsanlar kendimi zeki bulduğumu mu düşünüyor yani?
Bundan korkuyorum.
“Bir insan zeki olduğunu düşündüğü kadar salaktır.”
İnsanlar kendimi zeki bulduğumu mu düşünüyor yani?
Bundan korkuyorum.
